Вашата сопруга ве вади од тактот и Вие ѝ подвикнувате: „Немој да ми контрапунктираш оти ќе излезам надвор и ќе те оставам дома сама!”
Ако знаевте дека контрапункт, на латински punctum contra punctum, е најнапред музички термин и значи точка спрема точка, односно нота спрема нота (затоа што порано наместо ноти се употребувале точки), или дека е тоа вештина на соединување на повеќе гласови според законите на хармоничноста, Вие не би ѝ подвикнале така на Вашата сопруга, туку на пример вака: „Немој да ми бидеш толку контрарна!”. И потоа, се разбира, ќе излезете надвор оти на тој начин ќе одбегнете други контрарии.
„Чинам дека Вашата љубов кон мене, колешке, тешко ќе може да се провери и потврди. Сакам да речам, да се докаже како пробабилна“.
Ако така ѝ речете на Вашата колешка, таа ќе се зачуди и ќе Ви се изначуди. Затоа што не сте далеку од точното изразување, па сепак не ве разбира.
Ако знаете дека пробабилен, на латински probabilis, значи веројатен, кој може да се докаже, сигурно не би си го кршеле јазикот со вакви за нашиот јазик и правоговор груби и неприфатливи зборови, туку би биле конкретни, би тргнале во акција.
Вашите сознанија секогаш настојувајте да бидат пробабилни, ако така повеќе милувате, но најнапред аргументирани, прецизни и јасни.
Слушнав една новинарка на наша телевизија и уште сум изненаден од нејзиното не само погрешно, туку и несмасно изразување. Рече: „Ова што сега се случува е мошне сериозно за моментумот во кој се наоѓа нашава држава”. Тоа е она: ем не разбираш, ем се глупираш.
Значи, новинарката оцени дека нашава држава се наоѓа во еден момент односно миг, миговна слика (значи не се наоѓа, туку се нашла и веднаш потоа не е) или, пак, смета дека е во осмина од една пауза (којзнае, можеби е музикална). Претпоставувам дека мислеше на пресуден момент. Ама ако мислеше на него, зошто не се изрази така, туку употреби моментум? Дека ѝ звучи „помодерно”? Па, да. Глупирањето, особено во изразувањето кај нас е одамна во мода.
Авторот на овие редови има напишано стихозбирка токму под наслов „Momentum” (латинскиот термин), а во значење: моментно, ненадејно, брзо, минливо, миговно, престорено во трајно, во монумент-уметнички предмет (песна-пеење) како непосреден спомен и како споменик.
Новинарката навреме ја предупредуваме да не ѝ се „случи”, по инерција, некое скорешно важно решение за нашава земја (на пример, прием во НАТО) да го прогласи за монументално, притоа мислејќи на големо-големо значење. Оти во спротивно, уште сега нека знае и памети дека тој голем настан веднаш го сместила помеѓу споменичните, величествените во минатото! Не со сегашна вредност.
