По бројните неуспешни штрајкови, пред се на земјоделци со што се правеа „удари“ врз еден од најуспешните економски програми (претходно на стечајни работници кои не можеа да прикријат кој им „кумуваше“), опозицијата се реши на последниот чекор (лесно предвидлив) во обид да се урне актуелната владина коалиција.
Еден од мариналните лидери на минорна политичка опозициона партија во својата „поетска вдахновеност“ не се ни обиде тоа да го скрие: изјави дека е дојдено време власта „ако треба“ да да се урне „и во буквална и во пренесена смисла“.
Според позицијата, сценариото е одамна прочитано: да се предизвика парламентарна криза и на тој начин да се изнудат предвремени избори. На кои опозицијата нема да победи, но ќе успее да „обезбеди“ техничка Влада, па после…
Одлуката за никого не е изненадувачка, дури ни директниот повод (крајно непромислен, несериозен, дилетантски):
СДСМ ја напушти работата на Собранието поради блокирањето на сметката на А1 и на весниците Време, Шпиц и Коха е Ре(?!) Според Црвенковски, тоа ги убедило и најголемите скептици дека на сцена е недемократски, авторитарен и ненароден режим на кој СДСМ „веќе нема намера да му дава легитимитет“:
„Ете му го на Груевски Парламентот таков каков што отсекогаш го посакуваше- без опозиција. Ете му ги Сител и Канал 5, ете му го друштвото на партиски послушници и платеници.
СДСМ од денес оди на другата, вистинската и бидете сигурни победничката страна од барикадата – со народот и меѓу народот“.
Според Црвенковски, нејасно е кој и со што ја спречува власта да го докаже наводниот криминал на улицата Перо Наков .б., за да посегне по сметките. Обвинителот и истражниот ги избрала самата власт, обвинетите се во притвор, документацијата е во нивни раце, сведоците редовно се појавуваат пред судот.
Сето ова, според СДСМ, упатува на единствен заклучок дека во случајот не се работи за борба против криминалот, туку за очигледен напад на телевизијата и весниците.
„Груевски не е заинтересиран ниту да открива, ниту да се бори против криминал. Груевски е единствено заинтересиран да го скрие сопствениот криминал и последиците од своето погубно владеење. Груевски сака да ја снема, да ја закопа вистината. Да настане целосен мрак, целосен молк и да остане сам со своите лаги и медиумски мегафони“, потенцира тој.
Тој не пропушти да ги потенцира „погубните“ нешта: „економската пустош и социјалната беда, меѓународната изолација и рушењето на сите демократски норми и стандарди“ (мошне дискутабилна оценка која лесно, со многу факти и аргументи може да се побие).
„Со последниот потег Груевски и фамилијата сосема свесно и крајно неодговорно ја внесуваат земјата во тешка политичка криза со несогледливи последици“.
Законодавниот дом го напуштија и НСДП и Нова алтернатива. Нова Демократија на Имер Селмани ја разгледува можноста за напуштање на Собранието, официјален став ќе престават деновиве. ЛДП засега не излегува.
Сериозно обвинение на Тито Петковски:
„Со затворањето на медиуми и ставањето на информативниот простор во државата по директна контрола на власта, во РМ дефинитивно умира демократијата. Ние по демократија покрај другото подразбираме и присуство и почит на поинакви мислења и артикулација на најразлични ставови, програми и проекти“.
Сосема накусо зошто директниот повод го оценувам како крајно непромислен, несериозен, па и дилетантски:
„Посегнувањето по сметките“ на медиумите не го прави Владата, туку, како што Црвенковски самиот вели, обвинителот и истражниот „кои ги избрала самата власт“, а не е ни прво ни последно, туку нормално, по препорака на меѓународната заедница дури и нужно како почеста мерка за обезбедување- обеештетување на државата. Впрочем, тоа го изјавија и адвокатите- бранители на Рамковски и раководните лица на другите негови фирми. Тоа што „обвинетите се во притвор, документацијата е во нивни раце (-белки, мисли на судот-заб.м.), сведоците редовно се појавуваат пред судот“не значи ништо друго, освен дека судскиот процес е во тек. А би требало да му е познато оти блокирањето на сметките е дел од него.
Меѓутоа, жално е и загрижувачки да се смета дека еден електронски медиум и 3 печатени се последните „бранители“ на медиумската демократија и слобода, во Македонија да не настане „целосен мрак, целосен молк“, а сите други да се „медиумски мегафони„ на власта.
Дали на опозицијата (не само на Црвенковски) и е познато колку национални и локални радиодифузни друштва има во Македонија, колку весници и списанија, колку колумнисти има во нив, колку веб портали, колку блогови има на Интернет…? Значи, и покрај неколкуте стотици радија, телевизии, весници, списанија…за Тито Петковски во РМ „дефинитивно умира демократијата“?! (Патем, и покрај укажувањата дека маркетиншкиот пазар не може да ја издржува, таква „демократизација“ на нашиот медиумски простор спроведе токму опозицијата кога беше на власт.) И сите тие „мегафони на власта“?!
Станува збор за клевета за која би можело да се побара и кривична одговорност (еден медиум веќе најави).
Настрана фактот дека А1 ТВ е приватен медиум, работи исклучиво на маркетиншка основа, што ќе рече зависи исклучиво од реклами, па доколку го изгуби рејтингот (одамна се самопрогласи за најгледана и највлијателна телевизија), може да се случи да биде продаден (не од власта, туку од газдата) или да угасне. Треба ли да потсетам на неодамнешната „за влакно“ избегната продажба на АЛФА ТВ (чиј „газда“ е многу „покрупен“, не работи со „ситни гранапчиња“), по што уследи „ослободување“ на поголем број новинари како „прекубројни“, па за продажбата на телевизијата К-15, за продажбата на Радио Равел, гаснењето на Радио Гром, работењето на границата на рентабилноста на сите печатени весници и списанија со оглед на бедниот тираж…
Некои „ептен блиски на опозицијата“ веднаш прогласија парламентарна криза. Доволно им е тоа што Собранието практично остана речиси без опозиција (уште од 2009. во неговата работа не учествува ДПА). Притоа „заборавајќи“ дека во слични ситуации во „блиското“ минатото до неа не доаѓаше. И „моментната пресметка“ тоа го потврдува: Собранието може и натаму да функционира нормално, со оглед на тоа што ВМРО-ДПМНЕ има 63-ца пратеници, 4-ца пратеници има ЛДП, 18 ДУИ.
Спикерот на македонското Собрание, Трајко Вељановски, ги повика координаторите и потпретседателите на Собранието на редовната координација в понеделник, нагласувајќи дека е подоготвен сите точки да бидат ставени на дневен ред, меѓу другите и слободата на медиумите.
Дека моите забелешки и ставови не се „позиционерски“ (ВМРО-вски), односно блиски до власта (лепилото на таквата етикета врз мене одамна нема ефект), потврдува и загриженоста на меѓународната заедница, на дипломати во Брисел. Сите тие во однесувањето на опозицијата препознаваат смислено сценарио за предизвкување на вонредни парламентарни избори, а сериозно влијае врз угледот на Република Македонија.
Приведувам и ставови на неколкумина македонски експерти (нивни изјави за „Дојче Веле“):
„Иако чинот на напуштање на парламентот е дозволен во парламентарната демократија, на таков начин да се изрази незадоволството, сепак сметам дека тоа не е политички коректно кон своите гласачи. Бидејќи на опозицијата и стојат на располагање голем број институти и инструменти во политичката демократија за да го изрази незадоволството. Ова е уште една форма на притисок врз позицијата да се издејствуваат вонредни парламентарни избори“, смета професорот Јове Кекеновски.
За професорот Мерсел Биљали парламентарната криза е очекувана во услови кога во земјата владее целосна партизираност на институциите, а демократијата и човековите права биле суспендирани:
„Мислам дека состојбите ќе се искомплицираат уште повеќе ако не се најде решение, ако меѓународниот фактор не реагира на време зашто обично сите диктатури и тоталитарни режими најчесто така и завршуваат. Решението е власта да отстапи од нејзините до крај неумерени постапки и да се врати во политичка нормала, па потоа со дијалог да се направи нова изборна рамка и да се оди на избори. Сепак се надевам дека ќе се најде пооптимистичко решение, во спротивно ќе влеземе во многу поексплозивна зона“.
Според аналитичарот Владимир Божиновски, парламентот треба да биде главното место каде што се води политичката битка. Опозицијата со ваквиот чин сама си нанесува штета, бидејќи го напуштила местото од каде можела да биде слушната во јавноста:
„Постои можност да се напушти Парламентот, но важна е причината. Прашање е дали партијата некој ја спречува да ги искаже своите ставови во Парламентот. Ако напуштањето стане пракса како мерка на притисок за предвремени избори, тогаш ако хипотетички и до нив дојде и во случај оваа опозиција да ги добие, тогаш што ќе ја спречи актуелната власт од улога на опозиција да го направи истото. Значи така постојано треба да имаме избори? Мислам дека ова оди на штета на опозицијата, исто како што во 1994 година тоа одеше на штета на ВМРО ДПМНЕ кога го напушти парламентот, а СДСМ владееше четири години. Тоа е секогаш погрешен потег“.
Последна фаза од сценарио или последен очајнички обид за спас од дефинитивен пораз
По бројните неуспешни штрајкови, пред се на земјоделци со што се правеа „удари“ врз еден од најуспешните економски програми (претходно на стечајни работници кои не можеа да прикријат кој им „кумуваше“), опозицијата се реши на последниот чекор (лесно предвидлив) во обид да се урне актуелната владина коалиција.
Еден од мариналните лидери на минорна политичка опозициона партија во својата „поетска вдахновеност“ не се ни обиде тоа да го скрие: изјави дека е дојдено време власта „ако треба“ да да се урне „и во буквална и во пренесена смисла“.
Според позицијата, сценариото е одамна прочитано: да се предизвика парламентарна криза и на тој начин да се изнудат предвремени избори. На кои опозицијата нема да победи, но ќе успее да „обезбеди“ техничка Влада, па после…
Одлуката за никого не е изненадувачка, дури ни директниот повод (крајно непромислен, несериозен, дилетантски):
СДСМ ја напушти работата на Собранието поради блокирањето на сметката на А1 и на весниците Време, Шпиц и Коха е Ре(?!) Според Црвенковски, тоа ги убедило и најголемите скептици дека на сцена е недемократски, авторитарен и ненароден режим на кој СДСМ „веќе нема намера да му дава легитимитет“:
„Ете му го на Груевски Парламентот таков каков што отсекогаш го посакуваше- без опозиција. Ете му ги Сител и Канал 5, ете му го друштвото на партиски послушници и платеници.
СДСМ од денес оди на другата, вистинската и бидете сигурни победничката страна од барикадата – со народот и меѓу народот“.
Според Црвенковски, нејасно е кој и со што ја спречува власта да го докаже наводниот криминал на улицата Перо Наков .б., за да посегне по сметките. Обвинителот и истражниот ги избрала самата власт, обвинетите се во притвор, документацијата е во нивни раце, сведоците редовно се појавуваат пред судот.
Сето ова, според СДСМ, упатува на единствен заклучок дека во случајот не се работи за борба против криминалот, туку за очигледен напад на телевизијата и весниците.
„Груевски не е заинтересиран ниту да открива, ниту да се бори против криминал. Груевски е единствено заинтересиран да го скрие сопствениот криминал и последиците од своето погубно владеење. Груевски сака да ја снема, да ја закопа вистината. Да настане целосен мрак, целосен молк и да остане сам со своите лаги и медиумски мегафони“, потенцира тој.
Тој не пропушти да ги потенцира „погубните“ нешта: „економската пустош и социјалната беда, меѓународната изолација и рушењето на сите демократски норми и стандарди“ (мошне дискутабилна оценка која лесно, со многу факти и аргументи може да се побие).
„Со последниот потег Груевски и фамилијата сосема свесно и крајно неодговорно ја внесуваат земјата во тешка политичка криза со несогледливи последици“.
Законодавниот дом го напуштија и НСДП и Нова алтернатива. Нова Демократија на Имер Селмани ја разгледува можноста за напуштање на Собранието, официјален став ќе престават деновиве. ЛДП засега не излегува.
Сериозно обвинение на Тито Петковски:
„Со затворањето на медиуми и ставањето на информативниот простор во државата по директна контрола на власта, во РМ дефинитивно умира демократијата. Ние по демократија покрај другото подразбираме и присуство и почит на поинакви мислења и артикулација на најразлични ставови, програми и проекти“.
Сосема накусо зошто директниот повод го оценувам како крајно непромислен, несериозен, па и дилетантски.:
„Посегнувањето по сметките“ на медиумите не го прави Владата, туку, како што Црвенковски самиот вели, обвинителот и истражниот „кои ги избрала самата власт“, а не е ни прво ни последно, туку нормално, по препорака на меѓународната заедница дури и нужно како почеста мерка за обезбедување- обеештетување на државата. Впрочем, тоа го изјавија и адвокатите- бранители на Рамковски и раководните лица на другите негови фирми. Тоа што „обвинетите се во притвор, документацијата е во нивни раце (-белки, мисли на судот-заб.м.), сведоците редовно се појавуваат пред судот“не значи ништо друго, освен дека судскиот процес е во тек. А би требало да му е познато оти блокирањето на сметките е дел од него.
Меѓутоа, жално е и загрижувачки да се смета дека еден електронски медиум и 3 печатени се последните „бранители“ на медиумската демократија и слобода, во Македонија да не настане „целосен мрак, целосен молк“, а сите други да се „медиумски мегафони„ на власта. Дали на опозицијата (не само на Црвенковски) и е познато колку национални и локални радиодифузни друштва има во Македонија, колку весници и списанија, колку колумнисти има во нив, колку веб портали, колку блогови има на Интернет…? Значи, и покрај неколкуте стотици радија, телевизии, весници, списанија…за Тито Петковски во РМ „дефинитивно умира демократијата“?! (Патем, и покрај укажувањата дека маркетиншкиот пазар не може да ја издржува, таква „демократизација“ на нашиот медиумски простор спроведе токму опозицијата кога беше на власт.) И сите тие „мегафони на власта“?!
Станува збор за клевета за која би можело да се побара и кривична одговорност (еден медиум веќе најави).
Настрана фактот дека А1 ТВ е приватен медиум, работи исклучиво на маркетиншка основа, што ќе рече зависи исклучиво од реклами, па доколку го изгуби рејтингот (одамна се самопрогласи за најгледана и највлијателна телевизија), може да се случи да биде продаден (не од власта, туку од газдата) или да угасне. Треба ли да потсетам на неодамнешната „за влакно“ избегната продажба на АЛФА ТВ (чиј „газда“ е многу „покрупен“, не работи со „ситни гранапчиња“), по што уследи „ослободување“ на поголем број новинари како „прекубројни“, па за продажбата на телевизијата К-15, за продажбата на Радио Равел, гаснењето на Радио Гром, работењето на границата на рентабилноста на сите печатени весници и списанија со оглед на бедниот тираж…
Некои „ептен блиски на опозицијата“ веднаш прогласија парламентарна криза. Доволно им е тоа што Собранието практично остана речиси без опозиција (уште од 2009. во неговата работа не учествува ДПА). Притоа „заборавајќи“ дека во слични ситуации во „блиското“ минатото до неа не доаѓаше. И „моментната пресметка“ тоа го потврдува: Собранието може и натаму да функционира нормално, со оглед на тоа што ВМРО-ДПМНЕ има 63-ца пратеници, 4-ца пратеници има ЛДП, 18 ДУИ.
Спикерот на македонското Собрание, Трајко Вељановски, ги повика координаторите и потпретседателите на Собранието на редовната координација в понеделник, нагласувајќи дека е подоготвен сите точки да бидат ставени на дневен ред, меѓу другите и слободата на медиумите.
Дека моите забелешки и ставови не се „позиционерски“ (ВМРО-вски), односно блиски до власта (лепилото на таквата етикета врз мене одамна нема ефект), потврдува и загриженоста на меѓународната заедница, на дипломати во Брисел. Сите тие во однесувањето на опозицијата препознаваат смислено сценарио за предизвкување на вонредни парламентарни избори, а сериозно влијае врз угледот на Република Македонија.
Приведувам и ставови на неколкумина македонски експерти (нивни изјави за „Дојче Веле“):
„Иако чинот на напуштање на парламентот е дозволен во парламентарната демократија, на таков начин да се изрази незадоволството, сепак сметам дека тоа не е политички коректно кон своите гласачи. Бидејќи на опозицијата и стојат на располагање голем број институти и инструменти во политичката демократија за да го изрази незадоволството. Ова е уште една форма на притисок врз позицијата да се издејствуваат вонредни парламентарни избори“, смета професорот Јове Кекеновски.
За професорот Мерсел Биљали парламентарната криза е очекувана во услови кога во земјата владее целосна партизираност на институциите, а демократијата и човековите права биле суспендирани:
„Мислам дека состојбите ќе се искомплицираат уште повеќе ако не се најде решение, ако меѓународниот фактор не реагира на време зашто обично сите диктатури и тоталитарни режими најчесто така и завршуваат. Решението е власта да отстапи од нејзините до крај неумерени постапки и да се врати во политичка нормала, па потоа со дијалог да се направи нова изборна рамка и да се оди на избори. Сепак се надевам дека ќе се најде пооптимистичко решение, во спротивно ќе влеземе во многу поексплозивна зона“.
Според аналитичарот Владимир Божиновски, парламентот треба да биде главното место каде што се води политичката битка. Опозицијата со ваквиот чин сама си нанесува штета, бидејќи го напуштила местото од каде можела да биде слушната во јавноста:
„Постои можност да се напушти Парламентот, но важна е причината. Прашање е дали партијата некој ја спречува да ги искаже своите ставови во Парламентот. Ако напуштањето стане пракса како мерка на п
Последна фаза од сценарио или последен очајнички обид за спас од дефинитивен пораз
По бројните неуспешни штрајкови, пред се на земјоделци со што се правеа „удари“ врз еден од најуспешните економски програми (претходно на стечајни работници кои не можеа да прикријат кој им „кумуваше“), опозицијата се реши на последниот чекор (лесно предвидлив) во обид да се урне актуелната владина коалиција.
Еден од мариналните лидери на минорна политичка опозициона партија во својата „поетска вдахновеност“ не се ни обиде тоа да го скрие: изјави дека е дојдено време власта „ако треба“ да да се урне „и во буквална и во пренесена смисла“.
Според позицијата, сценариото е одамна прочитано: да се предизвика парламентарна криза и на тој начин да се изнудат предвремени избори. На кои опозицијата нема да победи, но ќе успее да „обезбеди“ техничка Влада, па после…
Одлуката за никого не е изненадувачка, дури ни директниот повод (крајно непромислен, несериозен, дилетантски):
СДСМ ја напушти работата на Собранието поради блокирањето на сметката на А1 и на весниците Време, Шпиц и Коха е Ре(?!) Според Црвенковски, тоа ги убедило и најголемите скептици дека на сцена е недемократски, авторитарен и ненароден режим на кој СДСМ „веќе нема намера да му дава легитимитет“:
„Ете му го на Груевски Парламентот таков каков што отсекогаш го посакуваше- без опозиција. Ете му ги Сител и Канал 5, ете му го друштвото на партиски послушници и платеници.
СДСМ од денес оди на другата, вистинската и бидете сигурни победничката страна од барикадата – со народот и меѓу народот“.
Според Црвенковски, нејасно е кој и со што ја спречува власта да го докаже наводниот криминал на улицата Перо Наков .б., за да посегне по сметките. Обвинителот и истражниот ги избрала самата власт, обвинетите се во притвор, документацијата е во нивни раце, сведоците редовно се појавуваат пред судот.
Сето ова, според СДСМ, упатува на единствен заклучок дека во случајот не се работи за борба против криминалот, туку за очигледен напад на телевизијата и весниците.
„Груевски не е заинтересиран ниту да открива, ниту да се бори против криминал. Груевски е единствено заинтересиран да го скрие сопствениот криминал и последиците од своето погубно владеење. Груевски сака да ја снема, да ја закопа вистината. Да настане целосен мрак, целосен молк и да остане сам со своите лаги и медиумски мегафони“, потенцира тој.
Тој не пропушти да ги потенцира „погубните“ нешта: „економската пустош и социјалната беда, меѓународната изолација и рушењето на сите демократски норми и стандарди“ (мошне дискутабилна оценка која лесно, со многу факти и аргументи може да се побие).
„Со последниот потег Груевски и фамилијата сосема свесно и крајно неодговорно ја внесуваат земјата во тешка политичка криза со несогледливи последици“.
Законодавниот дом го напуштија и НСДП и Нова алтернатива. Нова Демократија на Имер Селмани ја разгледува можноста за напуштање на Собранието, официјален став ќе престават деновиве. ЛДП засега не излегува.
Сериозно обвинение на Тито Петковски:
„Со затворањето на медиуми и ставањето на информативниот простор во државата по директна контрола на власта, во РМ дефинитивно умира демократијата. Ние по демократија покрај другото подразбираме и присуство и почит на поинакви мислења и артикулација на најразлични ставови, програми и проекти“.
Сосема накусо зошто директниот повод го оценувам како крајно непромислен, несериозен, па и дилетантски.:
„Посегнувањето по сметките“ на медиумите не го прави Владата, туку, како што Црвенковски самиот вели, обвинителот и истражниот „кои ги избрала самата власт“, а не е ни прво ни последно, туку нормално, по препорака на меѓународната заедница дури и нужно како почеста мерка за обезбедување- обеештетување на државата. Впрочем, тоа го изјавија и адвокатите- бранители на Рамковски и раководните лица на другите негови фирми. Тоа што „обвинетите се во притвор, документацијата е во нивни раце (-белки, мисли на судот-заб.м.), сведоците редовно се појавуваат пред судот“не значи ништо друго, освен дека судскиот процес е во тек. А би требало да му е познато оти блокирањето на сметките е дел од него.
Меѓутоа, жално е и загрижувачки да се смета дека еден електронски медиум и 3 печатени се последните „бранители“ на медиумската демократија и слобода, во Македонија да не настане „целосен мрак, целосен молк“, а сите други да се „медиумски мегафони„ на власта. Дали на опозицијата (не само на Црвенковски) и е познато колку национални и локални радиодифузни друштва има во Македонија, колку весници и списанија, колку колумнисти има во нив, колку веб портали, колку блогови има на Интернет…? Значи, и покрај неколкуте стотици радија, телевизии, весници, списанија…за Тито Петковски во РМ „дефинитивно умира демократијата“?! (Патем, и покрај укажувањата дека маркетиншкиот пазар не може да ја издржува, таква „демократизација“ на нашиот медиумски простор спроведе токму опозицијата кога беше на власт.) И сите тие „мегафони на власта“?!
Станува збор за клевета за која би можело да се побара и кривична одговорност (еден медиум веќе најави).
Настрана фактот дека А1 ТВ е приватен медиум, работи исклучиво на маркетиншка основа, што ќе рече зависи исклучиво од реклами, па доколку го изгуби рејтингот (одамна се самопрогласи за најгледана и највлијателна телевизија), може да се случи да биде продаден (не од власта, туку од газдата) или да угасне. Треба ли да потсетам на неодамнешната „за влакно“ избегната продажба на АЛФА ТВ (чиј „газда“ е многу „покрупен“, не работи со „ситни гранапчиња“), по што уследи „ослободување“ на поголем број новинари како „прекубројни“, па за продажбата на телевизијата К-15, за продажбата на Радио Равел, гаснењето на Радио Гром, работењето на границата на рентабилноста на сите печатени весници и списанија со оглед на бедниот тираж…
Некои „ептен блиски на опозицијата“ веднаш прогласија парламентарна криза. Доволно им е тоа што Собранието практично остана речиси без опозиција (уште од 2009. во неговата работа не учествува ДПА). Притоа „заборавајќи“ дека во слични ситуации во „блиското“ минатото до неа не доаѓаше. И „моментната пресметка“ тоа го потврдува: Собранието може и натаму да функционира нормално, со оглед на тоа што ВМРО-ДПМНЕ има 63-ца пратеници, 4-ца пратеници има ЛДП, 18 ДУИ.
Спикерот на македонското Собрание, Трајко Вељановски, ги повика координаторите и потпретседателите на Собранието на редовната координација в понеделник, нагласувајќи дека е подоготвен сите точки да бидат ставени на дневен ред, меѓу другите и слободата на медиумите.
Дека моите забелешки и ставови не се „позиционерски“ (ВМРО-вски), односно блиски до власта (лепилото на таквата етикета врз мене одамна нема ефект), потврдува и загриженоста на меѓународната заедница, на дипломати во Брисел. Сите тие во однесувањето на опозицијата препознаваат смислено сценарио за предизвкување на вонредни парламентарни избори, а сериозно влијае врз угледот на Република Македонија.
Приведувам и ставови на неколкумина македонски експерти (нивни изјави за „Дојче Веле“):
„Иако чинот на напуштање на парламентот е дозволен во парламентарната демократија, на таков начин да се изрази незадоволството, сепак сметам дека тоа не е политички коректно кон своите гласачи. Бидејќи на опозицијата и стојат на располагање голем број институти и инструменти во политичката демократија за да го изрази незадоволството. Ова е уште една форма на притисок врз позицијата да се издејствуваат вонредни парламентарни избори“, смета професорот Јове Кекеновски.
За професорот Мерсел Биљали парламентарната криза е очекувана во услови кога во земјата владее целосна партизираност на институциите, а демократијата и човековите права биле суспендирани:
„Мислам дека состојбите ќе се искомплицираат уште повеќе ако не се најде решение, ако меѓународниот фактор не реагира на време зашто обично сите диктатури и тоталитарни режими најчесто така и завршуваат. Решението е власта да отстапи од нејзините до крај неумерени постапки и да се врати во политичка нормала, па потоа со дијалог да се направи нова изборна рамка и да се оди на избори. Сепак се надевам дека ќе се најде пооптимистичко решение, во спротивно ќе влеземе во многу поексплозивна зона“.
Според аналитичарот Владимир Божиновски, парламентот треба да биде главното место каде што се води политичката битка. Опозицијата со ваквиот чин сама си нанесува штета, бидејќи го напуштила местото од каде можела да биде слушната во јавноста:
„Постои можност да се напушти Парламентот, но важна е причината. Прашање е дали партијата некој ја спречува да ги искаже своите ставови во Парламентот. Ако напуштањето стане пракса како мерка на притисок за предвремени избори, тогаш ако хипотетички и до нив дојде и во случај оваа опозиција да ги добие, тогаш што ќе ја спречи актуелната власт од улога на опозиција да го направи истото. Значи така постојано треба да имаме избори? Мислам дека ова оди на штета на опозицијата, исто како што во 1994 година тоа одеше на штета на ВМРО ДПМНЕ кога го напушти парламентот, а СДСМ владееше четири години. Тоа е секогаш погрешен потег“.
ритисок за предвремени избори, тогаш ако хипотетички и до нив дојде и во случај оваа опозиција да ги добие, тогаш што ќе ја спречи актуелната власт од улога на опозиција да го направи истото. Значи така постојано треба да имаме избори? Мислам дека ова оди на штета на опозицијата, исто како што во 1994 година тоа одеше на штета на ВМРО ДПМНЕ кога го напушти парламентот, а СДСМ владееше четири години. Тоа е секогаш погрешен потег“.
